Ortotropia

Wzrost i rozwój twarzowej części czaszki uzależniony jest przede wszystkim od postawy jamy ustnej. Gdy dziecko w wieku rozwojowym utrzymuje stale otwartą postawę jamy ustnej i oddycha przez buzię to dochodzi do powstania nieprawidłowego kierunku wzrostu żuchwy i szczęki. W prawidłowych warunkach obie te kości powinny rosnąć do przodu, co zapewnia optymalną funkcję oraz estetykę twarzy. Stale otwarta buzia doprowadza z kolei do zmiany tego kierunku wzrostu na pionowy. Szczęka zaczyna coraz bardziej wydłużać się w dół, a żuchwa rośnie w dół i do tyłu. Mogą temu towarzyszyć takie objawy jak uśmiech dziąsłowy, cofnięta bródka, wydłużony dolny odcinek twarzy, problemy w domknięciu warg, podkrążone oczy, zawężone drogi oddechowe, a w przyszłości również wady zgryzu czy bezdech senny. Nieprawidłowa pozycja języka (język niespionizowany) może doprowadzić do znacznie zawężonej szczęki, braku miejsca na stałe zęby, zgryzów otwartych, a także niewystarczjącego lub nadmiernego wzrostu żuchwy. Odpowiednio wcześnie wykryty problem (w wieku między 4-8 rokiem życia) umożliwia rozpoczęcie pracy nad eliminacją czynników zaburzających wzrost. By wzrost twarzy był prawidłowy konieczne jest zapewnienie odpowiednich warunków:

• zamknięte zęby i usta oraz prawidłowy tor oddechu – przez nos,
• język spoczynkowo przyklejony do podniebienia,
• utrzymywanie języka przy podniebieniu w trakcie przełykania,
• żucie twardych pokarmów.

Leczenie ortotropiczne (ortotropia) ma na celu poprawę wzorca wzrostu twarzy w momencie, gdy jest to jeszcze możliwe. Rozpoczynanie leczenia ortodontycznego w późniejszych latach życia (po 12 roku życia) umożliwia poprawę zgryzu i estetyki uśmiechu. Natomiast zmiany szkieletowe, poprawiające wygląd całej twarzy, w późnym wieku są ograniczone.

zamknij

Leczenie wczesne

Polskie Towarzystwo Ortodontyczne rekomenduje, by pierwsze ortodontyczne badanie przesiewowe odbyło się w wieku 7 lat. Pozwoli to ortodoncie oszacować, czy wskazane jest leczenie ortodontyczne, oraz ustalić najlepszy czas na leczenie. Niektóre problemy wymagają wczesnego leczenia, tj. przed ukończeniem 7. roku życia, dlatego przeszkoleni stomatolodzy ogólni mogą skierować pacjenta na konsultację ortodontyczną wcześniej.

Dzięki wczesnej diagnostyce i leczeniu ortodonta może sterować wyrzynaniem zębów do bardziej pożądanych pozycji, utrzymywać przestrzeń dla zębów stałych oraz redukować ryzyko złamania wystających przednich zębów górnych. Jeśli leczenie wczesne jest wskazane, ortodonta może kierować wzrostem szczęk i wyrzynaniem się zębów stałych. Wczesne leczenie może także: regulować długość i szerokość górnego i dolnego łuku zębowego, odzyskiwać przestrzeń na zęby stałe, pomóc uniknąć konieczności usuwania zębów stałych, zmniejszyć prawdopodobieństwo zatrzymania zębów stałych. Dzięki wczesnemu leczeniu można rozpocząć korektę znaczących problemów, zapobiec rozwojowi ciężkich wad i ułatwić późniejsze leczenie. Ponieważ nie wszystkie zęby stałe są już wyrżnięte, gdy przeprowadza się leczenie wczesne, ich ostateczne uszeregowanie nie może być skorygowane. Typowo skrócony kompleksowy etap leczenia (etap II – pełny aparat stały) w wieku nastoletnim, kiedy wszystkie zęby stałe są wyrżnięte, kończy korektę. W niektórych przypadkach późniejsze leczenie ortodontyczne może nie być konieczne.

zamknij

Leczenie aparatami stałymi

Założenie na zęby stałych aparatów ortodontycznych to najczęściej stosowana metoda korekcji wady zgryzu. Stałych aparatów ortodontycznych używa się ze względu na ich precyzję i efektywność. Duże znaczenie ma także to, że ich działanie jest niezależne od obowiązkowości pacjenta, gdyż nie musi on myśleć o zakładaniu aparatu czy jego regulowaniu. Leczenie wad zgryzu przy pomocy aparatu ortodontycznego jest możliwe praktycznie w każdym wieku, choć należy pamiętać, że u młodszych pacjentów wymagany czas noszenia aparatu jest krótszy niż w przypadku osób starszych. Najważniejszym wskazaniem do założenia stałego aparatu ortodontycznego są widoczne i przeszkadzające w codziennym funkcjonowaniu wady zgryzu. Jednak o potrzebie jego noszenia decyduje zawsze lekarz ortodonta.

Wprawdzie korygowanie nieprawidłowego ułożenia zębów jest zalecane przez stomatologów i ortodontów, jednak w rzeczywistości nie każdy pacjent z wadą zgryzu może zdecydować się na założenie stałego aparatu ortodontycznego. Warunkiem koniecznym jest całkowite wyleczenie wszelkich ubytków w zębach. Dodatkowo stałego aparatu ortodontycznego nie mogą nosić osoby, które zmagają się z chorobami przyzębia.

zamknij

Nakładki Invisalign®

Nakładki Invisalign® to przezroczysty aparat ortodontyczny w formie silikonowych nakładek na zęby, tzw. alignerów. To nie tylko komfortowa alternatywa dla tradycyjnych aparatów, ale przede wszystkim prawdziwa innowacja w dziedzinie korekty ustawienia zębów i wyglądu uśmiechu. Jeśli pozwala na to stopień złożoności przypadku, leczenie systemem Invisalign® możesz zakończyć po upływie 6 miesięcy, a pierwsze efekty zobaczysz już po kilku tygodniach.

zamknij

Leczenie retencyjne

Retencja to kolejny etap leczenia ortodontycznego po zastosowaniu aparatu ortodontycznego na zęby. Jest niezbędna do utrzymania wyników leczenia i ustabilizowania wyleczonej wady zgryzu. Po leczeniu aparatem stałym każdy pacjent wymaga takiego postępowania, ponieważ zapobiega to przed nawrotem wady zgryzu.

zamknij